ستاره‌شناسان نوع جدیدی از ستاره‌ها را کشف کرده‌اند که به جای اینکه سطح آن‌ها پوشیده از هیدروژن و هلیوم باشد، سطحی پوشیده از کربن و اکسیژن دارند. ستاره‌شناسان اینگونه فکر می‌کنند که این نوع ستاره‌ها محصولات نهایی نوعی خاص و نادر از برخوردهای ستاره‌ای است.
برای اینکه عجیب و غریب بودن این نوع جدید از ستاره‌ها را درک کنید، باید بدانید که ستاره‌ها عناصر موجود در خود را چگونه تولید می‌کنند. ستاره‌ها اکثر طول عمر خود را در حال همجوشی اتم‌های هیدروژن و تبدیل آن به هلیوم در هسته‌ی خود هستند. اگر ستاره‌ها به اندازه‌ی کافی بزرگ باشند، زمانی که محتوای هیدروژن ستاره‌ها تمام شود تبدیل به ستاره‌های غول پیکر قرمز می‌شوند و سپس همجوشی هلیوم و تبدیل آن به اکسیژن و کربن را شروع می‌کنند.
 
اگر ستاره‌ها به اندازه‌ی کافی بزرگ نباشند، پس از تمام شدن هیدروژن تبدیل به کوتوله‌های سفید غنی از هلیوم می‌شوند و تنها میزان کمی کربن و اکسیژن و نیتروژن درون خود دارند. این عناصر در واقع خاکستر ناشی از سوختن هلیوم هستند. همین اتفاق برای ستاره‌های غول پیکر قرمز نیز می‌افتد. اگر اندازه‌ی آن‌ها به میزان کافی بزرگ نباشد و نتوانند به مرحله‌ی بعدی همجوشی وارد شوند، تبدیل به کوتوله‌های سفید غنی از اکسیژن و کربن می‌شوند.
ستاره‌هایی که در این مطالعه‌ی جدید گزارش شده‌اند، دارای سطح بیرونی غنی از اکسیژن و کربن هستند و هر کدام از این عناصر ۲۰ درصد ترکیبات سطحی را تشکیل داده‌اند. زیر سطح عجیب و غریب این ستاره‌ها میزان بسیار زیادی هلیوم وجود دارد.
به صورت معمول، انتظار این است که این ستاره‌ها سوزاندن هلیوم را تمام کرده باشند و در راه تبدیل شدن به کوتوله‌ی سفید باشند و به همین خاطر، عدم اجرای این مسیر باعث تغییر دید دانشمندان در خصوص تکامل ستاره‌ها می‌شود.
محققین موسسه‌ی ماکس پلانک، توضیح تازه‌ای برای این وضعیت ارائه داده‌اند. آن‌ها حدس می‌زنند که برخورد کوتوله‌های سفید با یکدیگر باعث شکل‌گیری ستاره‌های عجیب و غریب جدید شده است. معمولاً چنین برخوردی منجر به ایجاد ستاره‌های غنی از کربن و اکسیژن نمی‌شود، ولی دانشمندان این نظریه را مطرح کرده‌اند که اگر کوتوله‌های سفید با جرم‌های خاص با یکدیگر برخورد کنند، کوتوله‌های سفید عجیب و غریب کشف شده ایجاد می‌شوند. در واقع کوتوله‌ای که غنی از کربن و اکسیژن است، بر روی سطح کوتوله‌ی دیگری که غنی از هلیوم است پخش می‌شود.
مدل‌های تکاملی ستاره‌ها امکان توضیح این مکانیسم پیشنهادی را ندارند و وجود این نوع از ستاره‌ها را پیش‌بینی نکرده‌اند.