تحقیقات جدید رابطه بین موسیقی، حافظه و احساسات را نشان می دهد و به باور محققان سال‌ های نوجوانی دوره ‌ای حیاتی برای شروع پیوند بین موسیقی و خاطرات محسوب می شود.
 همه ما داستان هایی در مورد «قدرت موسیقی» شنیده ایم و اینکه موسیقی ما را دوباره با لحظاتی از گذشته مان پیوند می دهد. حتما تاکنون برای شما هم پیش آمده که یک قطعه موسیقی، شما را با خاطراتی از گذشته پیوند داده باشد. 
تحقیقات روان‌ شناختی از این ایده حمایت کرده ‌اند که موسیقی می ‌تواند خاطرات زنده و بخش های احساسی زندگی را نشان دهد. به عنوان مثال، نتایج یک مطالعه نشان داده است که موسیقی عامه پسند خاطرات دقیق و واضح‌ تری را نسبت به عکس تداعی می کند. مطالعات انجام شده نشان می دهد که گوش دادن به موسیقی، خاطرات مثبت و اجتماعی بیشتری نسبت به تماشای تلویزیون به وجود می آورد. در این میان پژوهشگران به دنبال پاسخ این سوال هستند  که موسیقی به چه صورت در بازگرداندن خاطرات کلیدی بسیار خوب عمل می کند؟

تحقیقات تا به امروز به طور کامل به این سوال پاسخ نداده است، اما چند پاسخ احتمالی در این رابطه وجود دارد. به سادگی می توان گفت که موسیقی محرکی است که در طول بسیاری از رویدادهای مهم زندگی ما وجود دارد. به گزارش دیجیزا، ما در طول مراسم تولد، عروسی و حتی گاهی مراسم تشییع جنازه و عزاداری موسیقی به کار می بریم. وجود موسیقی در چنین رویدادهایی به این معنی است که این هنر می تواند سرنخ خوبی برای ثبت خاطرات این رویدادها در آینده باشد. 

طبق تحقیقات انجام شده، مردم در طول زندگی خود بیشتر از کتاب ها یا فیلم های مورد علاقه خود با موسیقی مورد علاقه خود درگیر می شوند. به نظر می رسد که این تعامل مجدد با موسیقی به ویژه خاطرات سال های نوجوانی را تقویت می کند. از آنجایی که سال‌ های نوجوانی دوره ‌ای حیاتی برای کاوش و توسعه هویت شخصی است، می تواند شروع پیوند بین موسیقی و خاطرات را ایجاد کند. 
یکی از مهمترین ویژگی های موسیقی، انتقال احساسات است. تحقیقات متعددی نشان داده است که محرک‌ های عاطفی اغلب خاطرات زندگی عاطفی مشابهی را نشان می ‌دهند. 
در مراحل اولیه تحقیق، محققان قطعات موسیقی را با صداهای محیطی و تک کلماتی که به‌عنوان احساسی مشابه رتبه ‌بندی می ‌شدند، تطبیق دادند. در چهار آزمایش مختلف، مشخص شد موسیقی نسبت به صداها و کلمات، خاطرات کمتری را تداعی می کند. موسیقی به سادگی یک نشانه موثرتر از دیگر نشانه های حافظه عاطفی نیست اما خاطرات مثبت تری را در مقایسه با صداها و کلمات زنده می کند. در حالی که اصوات و کلمات منفی بیشتر خاطرات منفی بیشتری را برمی انگیزد، موسیقی غمگین به اندازه قطعات موسیقی شاد، خاطرات مثبت را زنده می کند. حتی موسیقی با صدای منفی اغلب ما را در روحیه مثبت قرار می دهد. این پاسخ مثبت به موسیقی منفی می تواند ما را به یادآوری خاطرات مثبت مشابه سوق دهد.