دیجیزا/ در سال ۱۹۳۵، اینشتین به همراه دو همکارش یعنی نیتان روزن و بوریس پودولسکی مقاله‌ای منتشر کردند که ادعا می‌کرد مکانیک کوانتوم کامل نیست. آن‌ها آزمایشی ذهنی طراحی کردند که بعدها به پارادوکس EPR شهرت یافت. این سه نفر فرض کردند که دو ذره در حالتی به نام درهم‌تنیده کوانتومی قرار گیرند بطوری که با دانستن حالت یکی حالت دیگری نیز مشخص شود. اگر این دو ذره در فاصله دوری (مثلا در کهکشانی دیگر) قرار گیرند، با اندازه‌گیری ویژگی کوانتومی یک ذره حالت ذره دیگر بلافاصله و بدون درنگ مشخص خواهد شد. این یعنی کنشی از راه دور با سرعت بی‌نهایت انگار انجام شده است. این اتفاق ظاهرا با نسبیت و حد سرعت نور در تضاد هست.
این پارادوکس تا چند دهه گریبان‌گیر فیزیکدانان بود تا اینکه فیزیکدانی به نام جان بل پاسخی برای آن یافت..
در این ویدئو درباره ایده اینشتین، روزن و پودولسکی و پیامدهای آن صحبت می‌شود.
مجله علم روز
@ScienceToday_ir