دیجیزا/در این تصویر نمایی نزدیک از کهکشان مارپیچی باشکوه ان‌جی‌سی ۴۶۰۳ را می‌بینیم که ۱۰ میلیون سال نوری دورتر، در صورت فلکی قنطورس جای دارد.
نوارهای درخشانی از ستارگان جوان آبی‌فام بازوان این کهکشان را که از هسته‌ی درخشانش بیرون زده و به نرمی به گرد آن تاب خورده‌اند آراسته‌اند.
رشته‌های پیچیده‌ی سرخ-قهوه‌ای در راستای این بازوانِ مارپیچی به نام رگه‌های غبار شناخته می‌شوند و از ابرهای چگالی از غبار کیهانی ساخته شده‌اند که جلوی نورِ افشانِ ستارگانِ کهکشان را گرفته و خود به رنگ تیره دیده می‌شوند.
این کهکشان هدف آشنایی برای تلسکوپ فضایی هابل است. اخترشناسان در واپسین سال‌های سده‌ی بیستم، مشتاقانه و با دقت به رصد و جستجوی نشانه‌هایی از یک رده‌ی ویژه و شگفت‌انگیزِ ستارگان به نام متغیرهای قیفاووسی در ان‌جی‌سی ۴۰۶۳ پرداختند.
ویژگی این ستارگان اینست که درخشندگی‌شان پیوند تنگاتنگی با دوره‌ی کم‌نور و پرنور شدن آنهاست، و این به اخترشناسان امکان می‌دهد تا فاصله‌ی آنها از زمین را با دقت اندازه بگیرند.
سنجش فاصله به کمک متغیرهای قیفاووسی کلیدی برای سنجشِ دورترین فاصله‌های کیهان است، و یکی از فاکتورهایی‌ست که ژرژ لومتر و ادوین هابل برای نشان دادنِ روند گسترش کیهان از آنها بهره جستند.
برگرفته از اینستاگرام 1star7sky.com