دیجیزا/عکس تازه‌ی فضاپیمای جونو از لکه‌ی کلاید سیاره‌ی مشتری که در سال ۲۰۲۰ کشف شد، تغییرات گسترده‌ی آن را نسبت به سال گذشته نشان می‌دهد.
«لکه‌ی کلاید» (Clyde’s Spot) برای نخستین بار در سال ۲۰۲۰ توسط منجم آماتور «کلاید فاستر» (Clyde Foster) و با استفاده از تلسکوپ ۱۴ اینچی او کشف شد. این پدیده‌ی جوی برای نخستین بار به صورت یک پدیده‌ی بیضی-شکل در نزدیکی لکه‌ی سرخ بزرگ و معروف این سیاره ظاهر شد.
کاوشگر جونو یک سیگنال رادیویی در قمر مشتری شناسایی کرد
دو روز پس از این کشف، ناسا به کمک کاوشگر «جونو» (Juno) نگاهی نزدیک به این پدیده انداخت و اعلام کرد که اعضای تیم جونو دریافتند این ویژگی مجموعه‌ای از مواد ابرها هستند که بر روی لایه‌ی بالایی جو مشتری، فوران می‌کنند.
نگاه جونو به این پدیده، در همین جا متوقف نشد. این فضاپیما به‌تازگی و در آوریل ۲۰۲۱ دوباره به سوی این لکه چرخید و نمای متفاوتی از آن را به تصویر کشید. تفاوت عکس جدید جونو از لکه‌ی کلاید با عکس قبلی در نگاه نخست هم معلوم است. در عکس قبلی که در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۲۰ (۱۳ خرداد ۱۳۹۹) گرفته شده بود، یک شکل بیضی دیده می‌شد اما عکس ۱۵ آوریل (۲۶ فروردین) بیشتر یک لکه‌ی چرخان و آشفته را نشان می‌دهد.
مقامات ناسا اعلام کردند که تصویر قبلی از حدود ۴۵ هزار کیلومتری بالای ابرهای هرمز (مشتری) گرفته شده اما فاصله‌ی تصویر سال ۲۰۲۱ با ابرها حدود ۲۷ هزار کیلومتر است. همچنین در این عکس دیده می‌شود که لکه‌ی کلاید اندکی از لکه‌ی سرخ بزرگ فاصله گرفته است.
طرحی گرافیکی از فضاپیمای جونو در مدار مشتری
به‌طور معمول لکه‌هایی مانند این در این منطقه از جو پویای مشتری پدیدار می‌شوند و به سرعت از بین می‌روند. اما رصدهای جونو به کمک ابزار «جونوکم» (JunoCam) نشان می‌دهد که لکه‌ی کلاید مشتری پس از تقریبا یک سال هنوز در همین محدوده قرار دارد.
به گفته‌ی ناسا پایدار ماندن چشمگیر این پدیده، آن را در مقایسه با دیگر ویژگی‌های جوی مشتری برجسته می‌کند. هرچند برخی پدیده‌ها مانند لکه‌ی سرخ بزرگ چندین قرن است که همچنان بر روی این سیاره وجود دارند.
منبع: Space