دیجیزا/این ابرها را می‌توان همچون صدف، و ستارگان را مانند مرواریدهایی در دلشان دانست، ولی بیایید فراتر را بنگریم.
نزدیک لبه‌های ابر ماژلانی کوچک (یک کهکشان ماهواره‌ای به فاصله‌ی حدود ۲۰۰ هزار سال نوریِ زمین)، خوشه‌ی ستاره‌ای جوان و ۵ میلیون ساله‌ای به نام ان‌جی‌سی ۶۰۲ جای دارد.
تصویر خیره‌کننده‌ای که اینجا می‌بینید به کمک تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و در آن می‌توانید خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۶۰۲ را ببینید که هنوز توسط ابر زاینده‌اش در بر گرفته شده.
پشته‌ها و رگه‌های خیال‌انگیز و توده‌های به پس رانده شده‌ی گاز و غبار به خوبی نشان می‌دهند که ستارگانِ پرجرم ان‌جی‌سی ۶۰۲ با پرتوهای پرانرژی و امواجِ شوکِ خود ماده‌ی غباری را فرسوده و پس زده و در نتیجه همچنان که این توده‌ها در اثر پرتوهای ستارگان از مرکز خوشه دور می‌شوند، یک فرآیند ستاره‌زایی دیگر هم در دلشان به راه افتاده است.
گستردگی این تصویر باکیفیت در فاصله‌ی برآورد شده‌ی ابر ماژلانی کوچک حدود ۲۰۰ سال نوریست، ولی در پس‌زمینه‌ی همین چشم‌انداز واضح و چندرنگ، شمار فریبنده‌ای از کهکشان‌های گوناگونِ دوردست را هم می‌توان دید. این کهکشان‌های پس‌زمینه در فراسوی ان‌جی‌سی ۶۰۲ جای گرفته و صدها میلیون سال نوری یا بیشتر از آن فاصله دارند.
