دیجیزا/هنگامی‌که کهکشان‌ها دیگر ستاره‌ای تولید نکنند، مرگشان آغاز می‌شود. ستاره‌شناسان تا به امروز، به طور واضح قادر به رویت این روند در کهکشان‌های دور نبوده‌اند. با استفاده از آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری بزرگ آتاکاما (ALMA) و مشارکت رصدخانه جنوبی اروپا (ESO)، منجمان کهکشانی را مشاهده کرده‌اند که نزدیک به نیمی از گازهای تشکیل دهنده ستاره را از خود به بیرون می‌راند. این رویداد تماشایی که در اثر برخورد با کهکشانی دیگر ایجاد می‌شود، منجمان را به فکر فرو برده است که چگونه کهکشان‌ها دیگر ستاره جدیدی تولید نمی‌کنند.
آناگرازیا پوگلیسی، محقق ارشد این پژوهش از دانشگاه دورهام انگلستان و مرکز تحقیقات هسته‌ای ساکلای (CEA-Saclay) فرانسه می‌گوید:”این اولین بار است که یک کهکشان عظیم ستاره‌ساز در جهان دور را مشاهده می‌کنیم که به دلیل بیرون راندن گاز سرد در حال مرگ است.” کهکشان ID2299 آنقدر دور است که رسیدن نور آن به ما حدود ۹ میلیارد سال طول می‌کشد. نوری که اکنون می‌بینیم مربوط به زمانی‌ست که جهان فقط ۴.۵ میلیارد سال عمر داشته است.
در این کهکشان دفع گاز با نرخی معادل ۱۰ هزار خورشید در سال اتفاق می‌افتد و ۴۶ درصد از کل گاز سرد ID2299 را به بیرون می‌راند. از آن‌جا که این کهکشان صدها برابر سریع‌تر از کهکشان راه شیری ما در حال تولید ستارگان است، گاز باقی‌مانده به سرعت مصرف می‌شود وID2299 را ظرف چند ده میلیون سال خاموش می‌کند.
تیم تحقیقاتی معتقد است، رویدادی که منجر به هدر رفتن گاز گردیده، برخورد بین دو کهکشان بوده که در نهایت با ادغام آنها ID2299 شکل گرفته است. سرنخی که دانشمندان را به سمت این سناریو سوق داد، ارتباط گاز خارج شده با “دم جزر و مدی” بود. دم جزر و مدی جریان‌های ممتدی از ستاره‌ها و گازهایی است که در فضای میان‌ستاره‌ای پخش شده و در نتیجه ادغام دو کهکشان حاصل می‌شوند و معمولاً آنها بیش از حد کم نور هستند، به طوری‌که در کهکشان‌های دور دیده نمی‌شوند. (متن کامل خبر در اپلیکیشن آوا استار)
برگرفته از اینستاگرام avastarco