مشتری نه تنها بزرگ‌ترین سیاره در منظومه‌ی شمسی است، بلکه اکنون می‌توان آن‌را سیاره‌ی دارای بیشترین تعداد قمر در منظومه‌ی شمسی دانست، زیرا اخیراً دانشمندان ۱۲ قمر جدید در اطراف آن کشف کرده‌اند و تعداد کل قمرهای آن به ۹۲ عدد رسیده است.
با کشف ۱۲ قمر جدید در اطراف مشتری، در واقع تعداد قمرهای آن ۱۵ درصد افزایش پیدا کرده است. در گذشته رکورددار بیشترین قمر در بین سیاره‌های منظومه‌ی شمسی زحل بود که تا کنون ۸۳ قمر در اطراف آن کشف شده است. البته دانشمندان هزاران سنگ را با فاصله‌ی مداری سه کیلومتر با یکدیگر در اطراف زحل کشف کرده‌اند، ولی تا کنون مدار هیچ کدام از آن‌ها به‌دست نیامده است که بتوان آن‌ها را قمر محسوب کرد. اگر تجهیزاتی ساخته شود که بتوانند مدار این سنگ‌های کوچک اطراف زحل را به‌دست بیاورند، هیچ سیاره‌ای از نظر تعداد قمر به پای زحل نخواهد رسید.
۱۲ قمر جدید مشتری در سال ۲۰۲۱ رصد شده بودند، ولی اخیراً وجود آن‌ها به تایید رسیده است، زیرا برای تایید قمرها باید یک مدار کامل آن‌ها رصد شود. قمرهای تایید شده‌ی جدید همگی با فاصله‌ی زیادی از سطح مشتری در اطراف آن دوران می‌کنند و مدار همه‌ی آن‌ها بیش از ۳۴۰ روز زمینی به طول می‌انجامد. دوران یک بار حول مشتری برای ۹ قمر از این ۱۲ قمر جدید بیش از ۵۵۰ روز زمینی به طول می‌انجامد، زیرا این قمرها با فاصله‌ی بسیار زیادی حول مشتری در حال دوران هستند. این قمرها نسبتاً کوچک هستند و از بین ۹ قمر دورتر به مشتری، تنها ۵ قمر قطر بیش از هشت کیلومتر دارند.
۹ قمر دوردست، همگی دارای جهت دوران مخالف جهت دوران مشتری هستند، در صورتی که سه قمر نزدیک‌تر به مشتری در جهت خود مشتری در حال دوران حول آن هستند.
قمرهای دوردست حول مشتری را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد؛ دسته‌ی نزدیک‌تر در فاصله‌ی ۱۱ تا ۱۲ میلیون کیلومتری از مشتری قرار دارند. گروه دوم در فاصله‌ی تقریبی ۱۷ میلیون کیلومتری از مشتری قرار دارند.