مجله ایلیاد/افزایش ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گرادی دمای سیاره‌ی زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی شدن دنیا، به‌عنوان آستانه‌ی خطر برای زمین در نظر گرفته شده است. پنل بین‌المللی تغییرات آب و هوایی تخمین زده است که این اتفاق می‌تواند در سال ۲۰۵۲ رخ دهد.
مطالعه‌ی جدیدی که در این زمینه انجام شده نشان می‌دهد که این اتفاق می‌تواند بین سال‌های ۲۰۲۷ تا ۲۰۴۲ نیز رخ دهد. نتایج این مطالعه‌ی جدید در مجله‌ی Climate Dynamics منتشر شده است. محققین در این مطالعه از یک تابع پاسخ آب و هوایی برای برون‌یابی تغییرات دمایی تا سال ۲۱۰۰ استفاده کرده‌اند. این روش با روش مورد استفاده توسط پنل بین‌المللی متفاوت است.
«رافائل هبرت» از دانشگاه پوتسدام به‌عنوان نویسنده‌ی اصلی مقاله، می‌گوید: «رویکرد جدید ما برای پیش‌بینی دمای سیاره‌ی زمین، بر اساس داده‌های تاریخی آب و هوا است و از روابط تئوریک برای تخمین دما در آینده استفاده نمی‌کند. در رویکرد جدید حساسیت آب و هوا و عدم قطعیت آن نیز در نظر گرفته می‌شود تا به این ترتیب، تخمین‌ها بر اساس مشاهدات مستقیم و در نظر گرفتن فرضیات محدود انجام شود.»
روش جدیدی که محققین استفاده کرده‌اند، عدم قطعیت موجود در تخمین‌ها را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد و نشان می‌دهد که در ۸۰ سال آینده، گرمایش جهانی به مرزهای بسیار شدیدی می‌رسد. محاسبات انجام شده توسط این تیم تحقیقاتی تا حدودی با محاسبات انجام شده توسط پنل بین‌المللی آب و هوا متفاوت است، ولی تفاوت‌های آن‌ها را عدم قطعیت‌ها پوشش می‌دهند.
این مطالعه زنگ خطر برای تغییرات آب و هوایی را مجدداً به صدا درمی‌آورد و توصیه می‌کند که هر چه سریع‌تر اقدامات اضطراری برای پیشگیری از گرمایش جهانی اتخاذ شود. شرایط آب و هوایی را نمی‌توان با فشار دادن یک دکمه بهبود بخشید و باید راه‌حل‌های بلند مدت برای آن در نظر گرفت.
دکتر «لووجوی» به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «اکنون که دولت‌ها تصمیم گرفته‌اند قدم‌هایی در این زمینه بردارند، وظیفه‌ی ما است که آن‌ها را از برداشتن قدم‌های ضعیف منع کنیم. مدل آب و هوایی جدید نشان دهنده‌ی وجود خطرهای جدی در آینده است.»
در سال ۲۰۱۹ دمای سیاره‌ی زمین به طور متوسط ۱.۱ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از دوران قبل از صنعتی شدن بوده است و برخی از ماه‌های سال ۲۰۲۰ را می‌توان جزء گرم‌ترین ماه‌های تاریخ محسوب کرد. دورزمانی نخواهد پایید که خطر تغییرات آب و هوایی زمین را احاطه کند.
اسیدی شدن و افزایش دمای اقیانوس‌ها در حال حاضر باعث به هم خوردن اکوسیستم این مناطق شده است و میزان یخ در قطب‌های زمین نیز به کمترین سطوح تاریخی خود رسیده است. فجایع طبیعی مانند سیل، طوفان، آتش‌سوزی، خشکسالی و امواج گرمایی نیز در جای جای زمین بیداد می‌کنند.