دیجیزا/ بازی‌های مدرن معمولا طوری طراحی می‌شوند که همه گیمرها بتوانند بدون دردسر تمامشان کنند. اما در بیست یا حتی سی سال پیش اکثر بازی‌سازان برایشان حتی مهم نبود که مخاطبشان بازی را تمام می‌کند یا نه. اصلا بدشان می‌آمد که یک مرحله ساده و بدون پیچیدگی جلوی گیمرها بگذارند.
همین موضوع باعث شد تا یک سری از بازی‌سازان حتی پایشان را فراتر از تصورات هم بگذارند و به جای طراحی مراحلی سخت، مرحله‌هایی بی‌منطق و غیرقابل رد کردن در بازی‌هایشان ایجاد کنند. گیمرها هم که دیدند برای بازی‌هایی هزینه کرده‌اند که عملا نمی‌توانند تمامشان کنند، دست به دامن کدهای تقلب شدند تا یک وقت پول بی‌زبانشان حرام نشود. در این مطلب قصه همین گیمرها را روایت کردم و از ویدیوهای گیمی برایتان گفتم که بدون استفاده از کدهای تقلب تمام کردنشان ممکن نبود.
بازی Contra به قدری سخت بود که به خاطرش کد تقلب «کونامی کد» معروف شد. بله، در مورد همان کد بالا، بالا، پایین، پایین، چپ، راست، چپ، راست، ضربدر، دایره صحبت می‌کنم که در وینینگ الون ۳ اجرایش می‌کردیم و تیم‌های منتخب جهان و منتخب اروپا با آن آزاد می‌شد. اما همین کد تقلبی که شاید بود و نبودش در یک بازی فوتبالی چندان مهم نبود، نجات بخش گیمرهایی بود که می‌خواستند Contra را به هر ضرب و زوری که شده تمام کنند. با زدن کونامی کد در Contra، بازی ۳۰ جان اضافه به شما می‌داد که عملا بدون آن‌ها تمام کردن بازی ممکن نبود.