مجله ایلیاد/ ستارهشناسان با استفاده از «تلسکوپ طیفسنج LAMOST» و «ماهوارهی گایا» توانستهاند ۵۹۱ ستارهی پُرسرعت جدید را در هالهی کهکشان راهشیری کشف کنند.
ستارههای پرسرعت فقط در هالهی کهکشان راهشیری پیدا میشوند. این ستارهها با سرعت زیادی در مدار بیضی شکل خود حول مرکز کهکشان راهشیری میگردند. این ستارهها را میتوان به چهار دسته تقسیم کرد؛ ستارههای فراری، ستارههای سوپر فراری و ستارههای سریع هاله، ستارههای فوق پُرسرعت که سریعترین ستارههای کهکشان ما هستند.
این ستارهها وجود فرآیندهای اخترفیزیکی پویا را تایید میکنند. این فرآیندها بیشتر در زمانی که یکی از این ستارهها به سرعت فرار از کهکشان راهشیری میرسد، بیشتر به چشم میآیند. از چنین ستارههایی میتوان برای بررسی علوم کهکشانی استفاده کرد. به کمک آنها میتوان مکانیسمهای دینامیکی ایجاد سرعتهای شدید در ستارهها را درک کرد و توزیع چنین ستارههایی را در فضا نیز به صورت دقیقتری محاسبه کرد.
پروفسور «یوجون لو» از رصدخانهی ملی چین بهعنوان همکار این تحقیق، میگوید: «ستارههای پرسرعت در کهکشان راهشیری نادر هستند و به کمک آنها میتوان اطلاعات فضایی جالبی بهدست آورد. در این مطالعه ما ۵۹۱ ستارهی پرسرعت جدید را کشف کردهایم که با احتساب آنها تعداد کل این نوع ستارهها، به ۱۰۰۰ عدد رسیده است.»
۴۳ ستاره از ستارههای پرسرعت جدید ارتباط خود با کهکشان راهشیری را از دست دادهاند و احتمال فرار آنها از کهکشان، بالای ۵۰ درصد است. ۱۴ درصد از ستارههای کشف شده غنی از فلزات و غولپیکر هستند.
دکتر «علی لو» از آکادمی علوم چین بهعنوان همکار این تحقیق، میگوید: «دو مجموعه دادهی عظیمی که ما داشتیم، این فرصت بینظیر را در اختیار ما گذاشت تا ستارههای جدیدی کشف کنیم. ما برای بررسی منشاء ستارهها، مدارات آنها در زمانهای گذشته را نیز مورد بررسی قرار دادیم. ما دریافتیم که ۱۵ درصد از ستارههای کشف شده از مرکز کهکشان به هالهی آن آمدهاند و منشاء ۳۰ درصد از آنها خارج از کهکشان راهشیری است و ۵۰ درصد از آنها در دیسک کهکشان راهشیری تشکیل شدهاند.»
وی افزود: «ستارههایی که فلزات کمتری درون خود دارند، به احتمال زیاد در نتیجهی واپاشی کهکشانهای کوتوله ایجاد شدهاند. این کشفیات به ما نشان داده است که با استفاده از دادههای جدیدتر در آینده، میتوانیم ستارههای پُرسرعت بیشتری کشف کنیم و به این ترتیب، اسرار کشف نشدهی کهکشان راهشیری را کشف کنیم.»
نتایج این تحقیقات در مجلهی Astrophysical Journal Supplement Series چاپ شده است.