مجله ایلیاد/برخی از داروهای سرطان باعث مرگ سلول‌های تومور در موش‌های آزمایشگاهی می‌شوند، ولی در انسان‌ها کارایی ندارند. محققین دانشگاه تگزاس در هیوستون پاسخ قابل تاملی برای این پرسش ارائه کرده‌اند. نتایج مطالعه‌ی آن‌ها در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده است.
در این مطالعه محققین نشان داده‌اند که ویروس‌های موش به میزان بسیار زیادی در زنوگرافت برداشته شده از بیمار «PDX» وجود دارد. این زنوگرافت در واقع با پیوند دادن بافت‌های تومور انسان در موش‌هایی که سیستم ایمنی بدن آن‌ها از کار افتاده است، تولید می‌شود. از این زنوگرافت برای تست و تولید داروهای سرطان استفاده می‌شود.
پروفسور «جیم ژنگ» به‌عنوان نویسنده‌ی اصلی مقاله‌ی این تیم تحقیقاتی، می‌گوید: «چیزی که ما دریافتیم این بود که اگر تومور انسانی را درون بدن موش بگذاریم، تومور در بدن موش همان چیزی نیست که در بدن انسان مبتلا به سرطان وجود دارد، بلکه اکثر تومورهای اینچنینی را که آزمایش کردیم دریافتیم که ویروس‌های بدن موش نیز در آن‌ها وجود دارند.»
محققین برای انجام این مطالعه، ۱۸۴ نمونه از زنوگرافت‌های کار گذاشته شده در بدن موش‌ها را آنالیز کردند و دریافتند که در ۱۷۰ مورد از آن‌ها ویروس‌های موش نیز وجود دارد و به این ترتیب، تغییرات عمده‌ای در تومور کار گذاشته شده در بدن موش ایجاد شده است.
ژنگ می‌گوید: «برای انجام تحقیقات در زمینه‌ی داروهای سرطان، دانشمندان فرض می‌کنند تومور کار گذاشته شده در بدن موش مشابه تومور موجود در بدن انسان مبتلا به سرطان است؛ در صورتی که اینچنین نیست. در واقع دارویی که بر این اساس تولید می‌شود تنها توموری را از بین می‌برد که با ویروس‌های موش ترکیب شده باشد. ما امیدواریم نتایج این تحقیق به دانشمندان کمک کند تا رویکرد متفاوتی برای توسعه‌ی داروهای ضدسرطان اتخاذ کنند.»
در حال حاضر ۲۱۰ پروژه برای تولید داروهای ضدسرطان تحت حمایت سازمان ملی سلامت آمریکا هستند که روی هم رفته برای آن‌ها ۱۱۶ میلیون دلار هزینه شده است و به نظر می‌رسد باید نتایج این تحقیق را به صورت جدی مورد توجه قرار دهند.