ستاره‌شناسان دانشگاه تورنتو کانادا، شبیه‌سازی جدیدی انجام داده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که وضعیت خشکی بر روی سیارات فراخورشیدی باعث تغییر در درجه حرارت سطحی، یخ موجود بر روی سطح و بخار آب موجود در سیاره دارد.
بسیاری از سیاره‌های فراخورشیدی تحت نیروی کشندی به ستاره‌ی میزبان خود متصل هستند و همیشه یک سمت آن‌ها رو به ستاره‌ی میزبان است. به این ترتیب، در هر طرف سیاره روز و شب به صورت دائمی است و همه‌ی انرژی دریافت شده از ستاره‌ی میزبان توسط یک سمت سیاره دریافت می‌شود.
برای اینکه یک سیاره بتواند از حیات پشتیبانی کند، شرایط آب و هوایی سطح آن باید به نحوی تنظیم باشد که به عنوان مثال اتمسفر و اقیانوس‌های سیاره بتوانند انرژی دریافتی را به سمت طرف شب سیاره بازتوزیع کنند.
دانشمندان برای اینکه وجود چنین وضعیتی را بهتر درک کنند، یک مدل اقلیمی سه بعدی توسعه داده‌اند و به کمک آن وضعیت خشکی در طرف روز سیاره‌ای مشابه زمین را تحت شرایط مختلف بررسی کرده‌اند. در سناریوی اول قاره‌ی سمت روز سیاره به‌صورت دایره‌ای بوده و اطراف آن‌را اقیانوس فرا گرفته است. در سناریوی دوم اقیانوس در مرکز قرار گرفته و خشکی آن‌را احاطه کرده است. اندازه‌ی قاره و اقیانوس در هر دو سناریو متغیر در نظر گرفته شده است تا وابستگی اقلیم سیاره به میزان خشکی نیز مشخص شود.
از میان دیگر خصوصیات یک سیاره‌ی قابل زندگی، دمای سطح سیاره و میزان رطوبت موجود در اتمسفر آن از اهمیت بالاتری برخوردار است. نتایج شبیه‌سازی‌های انجام شده نشان داده است که میزان خشکی موجود در سطح سیاره و موقعیت آن تاثیر شدیدی بر روی شرایط سطح سیاره و قابلیت زندگی آن دارد.
در شرایطی که میزان خشکی ثابت در نظر گرفته شود، تغییر موقعیت خشکی می‌تواند دمای سطح را تا ۲۰ درجه تغییر دهد. میزان اقیانوس‌هایی که عاری از یخ هستند نیز بر روی میزان رطوبت موجود در اتمسفر سیاره اثر جدی دارد.
سیاراتی که خشکی زیادی در سطح خود دارند، در طرف روز خود سطح گرم‌تر و خشک‌تری دارند و ابر و بارش تنها در مناطق مرکزی آن وجود دارد.
نتیجه‌ی این مطالعه به دانشمندان و ستاره‌شناسان کمک می‌کند تحقیقات خود در زمینه حیات بر روی سیارات دیگر را مدیریت کنند و تنها در سیاراتی حیات را جستجو کنند که میزان و موقعیت خشکی بر روی سطح آن‌ها در شرایط مناسبی است.