دیجیزا/ در این تصویر فریبنده‌ی تلسکوپی سحابی عروس دریایی که به طور معمول یک سحابی کم‌نور است را می‌بینید.
درست زیر پای این سحابی و نیز، کمی بالاتر از آن، دو ستاره‌ی درخشان پس‌پای دوپیکر (مو دوپیکر) و پیش‌پای دوپیکر (اتا دوپیکر) به چشم می‌خورد که دو غول سرخ و خنک زیر پای دوقلوهای آسمان [صورت فلکی دوپِیکَر یا جوزا] هستند.
سحابی عروس دریایی همان ابر گسیلشی کمانی-شکل روشنی است که با شاخک‌های آویخته‌اش در سمت چپ، زیر مرکز تصویر دیده می‌شود.
در واقع این عروس دریایی کیهانی بخشی از پَسماند حباب-مانند ابرنواختر آی‌سی ۴۳۳ است، ابری گسترنده از آوارهای یک ستاره‌ی پرجرم که زمانی منفجر شده بوده. نور انفجار این ستاره حدود ۳۰ هزار سال پیش به زمین رسیده بود.
سحابی عروس دریایی هم مانند عموزاده‌اش در آب‌های اخترفیزیکی، یعنی سحابی خرچنگ که او هم پسماند یک ابرنواختر است، در دلش یک ستاره‌ی نوترونی را پنهان کرده، بازمانده‌ی هسته‌ی رُمبیده‌ی ستاره‌ای که منفجر شده.
در بالا، سمت چپ تصویر هم یک سحابی گسیلشی دیگر به نام شارپلس ۲۴۹ را می بینیم.
سحابی عروس دریایی حدود ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. در این فاصله، پهنای این تصویر نزدیک به ۳۰۰ سال نوری می‌شود.
در این تصویر تلسکوپی که در ۳۰ آوریل گرفته شده سیاره‌ی بهرام (مریخ) را هم می‌بینیم.
این سیاره‌ی سرخ که اکنون در آسمان شامگاهی زمین است، در این چشم‌انداز با پرتوی نارنجی‌رنگی در سمت راست چارچوب خودنمایی می‌کند.
اگرچه اینجا بهرام و این عروس دریایی در همسایگی یکدیگر دیده می‌شوند، ولی فاصله‌ی یکی (عروس دریایی) از زمین ۵۰۰۰ سال نوری‌ست و دیگری اکنون تنها ۱۸ دقیقه‌ی نوری.
