در مرکز کهکشان راه شیری یک سیاهچاله کلان جرم وجود دارد. بتازگی محققان ستاره‌های نزدیک به سیاهچاله مرکزی راه شیری را ردیابی کردند. اخترشناسان با بررسی مدار این ستارگان، توانستند جرم این سیاهچاله را با دقت زیاد اندازه‌گیری کنند. یک گروه دیگر نیز دریافتند که این سیاهچاله یک سیاهچاله خفته نیست و هرچند هزار سال یک بار جریانی از مواد را به بیرون پرتاب می‌کند.
در ابتدای ویدئو نمایی گسترده از کهکشان راه شیری را می‌بینیم، سپس رفته رفته به منطقه‌ی غبارآلود و مرکزی کهکشان‌مان نزدیک می‌شویم تا نگاه دقیق‌تری به آن بیاندازیم. در اینجا گروهی از ستاره‌ها وجود دارند که به دور یک شی نامرئی می‌چرخند: این شی در واقع یک سیاهچاله‌ی کلان جرم است که حدود ۴.۳ میلیون برابر خورشید جرم دارد. دانشمندان این ستاره‌ها را از سال ۲۰۱۹ تا میانۀ سال ۲۰۲۱ رصد کردند.
شمار زیاد این ستاره‌ها و سرعت مداری غیرعادی آنها می‌تواند دلیلی بر وجود این سیاهچاله کلان جرم باشد. در انتهای ویدئو با دنبال کردن ستارگان در طول مدارهایشان، تصاویر واقعی از این منطقه را ملاحظه می‌کنیم. ستاره رکورددار S29 با سرعت خیره‌کننده ۸۷۴۰ کیلومتر بر ثانیه به سیاهچاله نزدیک می‌شود و از فاصله ۱۳ میلیارد کیلومتری (حدود ۹۰ برابر فاصله زمین تا خورشید) عبور می‌کند. در واقع سیاهچاله با گرانش عظیم خود این ستاره‌ها را همچون توپ فوتبال به این سو و آن سو می‌برد. همچنین در این مشاهدات یک ستارۀ جدید در اطراف سیاهچاله کشف شد که S300 نام دارد. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.
یک پژوهش جدید نیز نشان می‌دهد که سیاهچاله کلان جرم در قلب کهکشان ما همانند دیگر سیاهچاله‌ها فعال و پرخروش است. این غول کیهانی تنها مدت کوتاهی است که در حال استراحت است و در آینده با بلعید گاز و ستارگان اطرافش می‌تواند طغیان عظیمی به راه بیندازد.
تلسکوپ هابل شواهد غیر مستقیمی به دست آورده مبنی بر اینکه جت هنوز با فشار ضعیفی به سمت یک ابر هیدروژنی غول پیکر در حال حرکت است. این شواهد به طور قوی‌تر نشان می‌دهد که این سیاهچاله یک غول خفته نیست. بلکه به طور دوره‌ای وقتی ستاره‌ها و ابرهای گازی به درون آن سقوط می‌کنند، دچار شوک می‌شود. این شوک باعث می‌شود موادِ فوق العاده داغ به شکل پرتوها یا جت‌های باریک از سیاهچاله به بیرون پرتاب شده و در مسیر محور چرخش سیاهچاله همراه با سیلی از تابش یونیزه جریان یابند.
به گفته اخترشناسان درخشندگی سیاهچاله مرکزی ما به‌طور مشخص در یک میلیون سال گذشته دست کم به میزان یک میلیون برابر افزایش داشته است. سیاهچاله مرکز کهکشان راه شیری در ۲ تا ۴ میلیون سال گذشته، یک فوران انفجاری بزرگ داشته که انرژی آن برای ایجاد یک جفت حباب درخشان در بالای کهکشان ما کافی بوده است. این دو حباب در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۰۳ کشف شدند و حداقل ۵۰۰ سال نوری گسترش پیدا کرده‌اند.
