مجله ایلیاد/ نزدیک شدن خیلی زیاد به سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، می‌تواند عواقب کشنده‌ای برای ستاره‌ها داشته باشد. ستاره‌ها در این حالت یک رخداد پارگی کِشندی را تجربه می‌کنند و پس از تکه پاره شدن، به درون سیاه‌چاله سقوط می‌کنند. در سال‌های گذشته نحوه‌ی توزیع مواد درون ستاره‌ها در اطراف سیاه‌چاله‌ها مورد توجه جدی‌تری قرار گرفته است. اکنون مطالعه‌ای جدید به پاسخ بهتری برای این پرسش رسیده است که نتایج آن در مجله‌ی The Astrophysical Journal منتشر شده است.
اگر مواد ناشی از وقوع رخداد پارگی کِشندی تشکیل یک دیسک در اطراف سیاه‌چاله بدهند، تشعشعات اشعه‌ی ایکس قدرتمندی همراه خود خواهند داشت. با این حال، محققین تا چند سال گذشته نتوانسته بودند این تشعشعات را کشف کنند و به این نتیجه رسیدند که احتمالاً دیسک مذکور، تشکیل نمی‌شود. اکنون محققین شواهدی از وجود دیسک در اطراف سیاه‌چاله‌ها را مشاهده کرده و اینچنین نتیجه گرفته‌اند که چیزی مانع کشف تشعشعات اشعه‌ی ایکس ناشی از دیسک می‌شود.
دکتر «تیارا هونگ» از دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا، می‌گوید: «در تئوری کلاسیک، رخداد پارگی کِشندی با تشکیل دیسک همراه است و این دیسک از خود اشعه‌ی ایکس تولید می‌کند، زیرا گازهای نواحی داغ به صورت مارپیچ وارد سیاه‌چاله می‌شوند و تولید اشعه‌ی ایکس اجتناب‌ناپذیر است. با این حال، در اکثر این رخدادها اشعه‌ی ایکس قابل مشاهده نیست، بلکه این رخدادها در طول‌موج ماورا بنفش و مرئی می‌درخشند. بنابراین تصور بر این شد که شاید ما به جای دیسک در حال مشاهده‌ی تشعشعات ناشی از برخورد جریان‌های باقی مانده از ستاره‌های متلاشی شده هستیم.»
شبیه‌سازی‌ها نشان داده‌اند که بسته به جهت قرارگیری دیسک نسبت به دید ما، انواع خاصی از تشعشعات توسط ما قابل رصد هستند. در جهت‌های خاصی اشعه‌ی ایکس قابل مشاهده است، ولی در جهت‌های دیگر طیف‌های دارای دو پیک دیده می‌شوند. محققین در سال ۲۰۱۹ طیف نورهای دریافتی از تلسکوپ «شین» در رصدخانه‌ی لیک آمریکا را بررسی کردند و عناصر موجود در رخداد پارگی کِشندی را تعیین کردند.
پروفسور «رایان فولی» به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «بررسی عناصر باعث حیرت من شد، زیرا ما توانستیم هیدروژن را تشخیص دهیم که مشابه هیچ رخداد پارگی کِشندی دیگری نیست. وجود این هیدروژن باعث می‌شود اشعه‌های دریافتی از تلسکوپ‌ها به شدت نسبت به زاویه‌ی دید حساس باشند و به این ترتیب، باعث سردرگمی دانشمندان شوند. بنابراین تشکیل دیسک در اثر متلاشی شدن ستاره در مواجهه با سیاه‌چاله مجدداً تایید می‌شود.»