در هفته‌ی دوم آبان ۱۴۰۱، رصدخانه‌ی دینامیک خورشید متعلق به ناسا، برخورد غیرمنتظره‌ی شراره‌های خورشیدی با زمین را ثبت کرد. برخورد این شراره‌ها باعث شد به صورت موقت در سیستم‌های رادیویی بخش‌هایی از استرالیا و نیوزلند اختلال ایجاد شود. شراره‌های خورشیدی از طرف دیگر باعث یونیزه شدن اتمسفر زمین نیز شدند.
شراره‌های خورشیدی برخورد کرده با زمین از طرف یکی از لکه‌های خورشیدی پرتاب شده بودند. لکه‌های خورشیدی در واقع نواحی تاریک سطح خورشید هستند که در آنجا در اثر وجود جریان بارهای الکتریکی، میدان مغناطیسی قدرتمندی وجود دارد. جریان بارهای الکتریکی منجر به خروج یکباره‌ی انرژی به صورت انفجارات پرتوی می‌شود که به آن‌ها شراره خورشیدی می‌گویند. به همراه شراره‌های خورشیدی جت‌های انفجاری مواد خورشیدی نیز خارج می‌شوند که به آن‌ها «خروج مواد کرونا» گفته می‌شود. به همراه شراره‌هایی که اخیراً به زمین برخورد کرده مواد کرونایی نیز وجود داشته است؛ ولی خوشبختانه این مواد به زمین برخورد نکرده است.
وقوع شراره‌های خورشیدی معمولاً پیش‌بینی‌پذیر است و مقامات رسمی بروز آن‌را هشدار می‌دهند، ولی دانشمندان آمریکایی متعجب هستند که چرا شراره‌های اخیر از قبل پیش‌بینی نشدند و در واقع غیرمنتظره رخ دادند.
نهادهای مسئول در آمریکا، شراره‌های خورشیدی را بر اساس شدت اشعه‌ی ایکس آزاد شده توسط آن‌ها در ۵ دسته قرار می‌دهند. دسته‌ها عبارت‌اند از؛ A، B، C، M و X. شدت اشعه‌ی ایکس هر دسته نسبت به دسته قبل ۱۰ برابر بیشتر است.
زمانی که شراره‌های خورشیدی به زمین می‌رسند، اشعه‌های ایکس و فرابنفش ایجاد شده توسط آن‌ها موجب یونیزه شدن اتم‌های موجود در اتمسفر بالایی زمین می‌شوند و به این ترتیب، امواج رادیویی با فرکانس بالا امکان انتقال کمتری خواهند داشت و در واقع ارتباطات رادیویی قطع می‌شود. اختلالات رادیویی معمولاً بسته به شدت، به دسته‌های R1 تا R5 طبقه‌بندی می‌شوند که مورد اخیر در استرالیا و نیوزلند جزء دسته R2 بوده است.
از سال ۱۷۷۵ تا کنون ستاره‌شناسان فعالیت‌های خورشیدی را رصد می‌کنند. آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که به صورت تقریبی، فعالیت‌های خورشیدی در یک چرخه‌ی ۱۱ ساله کم و زیاد می‌شود. اخیراً فعالیت‌های خورشیدی زیاد شده و تعداد لکه‌های خورشید به دو برابر پیش‌بینی‌ها رسیده است. افزایش فعالیت‌های خورشیدی باعث فرستاده شدن امواج پُرانرژی به سمت زمین می‌شود که این امواج می‌توانند با برخورد به میدان مغناطیسی زمین ماهواره‌های استارلینک را از کار انداخته و یا باعث اختلالات رادیویی شوند.