دیجیزا/ پروژه استارلینک یکی از پروژه‌های بلند پروازانه اسپیس ایکس است. در این طرح اسپیس ایکس در هر پرتاب حدود ۶۰ ماهواره را در مدار قرار می‌دهد.
تا کنون ۶۵۰ ماهواره در مدار قرار گرفته است و برای پوشش حداقلی باید حدود ۸۰۰ ماهواره در مدار قرار گیرند. برای رسیدن به بهترین حالت پوشش در فازهای نهایی این تعداد باید به ۱۲ هزار عدد برسند.
ماهوارههای کنونی مخابراتی در مدار ۳۶ هزار کیلومتری زمین قرار دارند، این فاصله زیاد باعث می شود تا استفاده از اینترنت‌های ماهوارههای کنونی با تاخیر قابل ملاحظه، خدمات ضعیفی را عرضه کنند این خدمات با تاخیری که حدود ۲۴۰ میلی ثانیه است کار می‌کند. برای آنکه اینترنت برقرار باشد امواج باید فاصله ۳۶ هزار کیلومتری از زمین را که با سرعت نور طی می‌شود چندین بار طی کنند.
اما قرار گرفتن در مدار ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین این تاخیر را عملا از بین می برد. ماهوارههای استارلینک در مدار نزدیک زمین قرارمی‌گیرند که تقریبا ۷۲ برابر نزدیک‌تر از ماهوارههای مخابراتی دیگر به زمین است. این نزدیک‌تر بودن کیفیت بیشتر اینترنت را ایجاد می‌کند.
برای دریافت امواج ماهواره استارلینک به یک سیستم کوچک دریافت و ارسال امواج نیاز است که توسط استارلینک عرضه می شود. سرعت این شبکه در گام اول ۱۰۰ مگابیت در ثانیه و در فاز نهایی به بیش از یک گیگ در ثانیه می رسد.
برگرفته از اینستاگرام nasa_farsi1