جمینای ۱۲ دهمین و آخرین پرواز از سری جمینی بود که پلی بر روی برنامههای مرکوری و آپولو زد.
پروژه جمینای یکی از پروژههای فضایی ناسا بود که قبل از ماموریت آپولو به وقوع پیوست. این پروژه بهعنوان پلهای برای فرود روی ماه طراحی شد. هدف هرکدام از فضاپیماهای جمینای ارتقا و بهینهسازی دانش سفرهای فضایی در زمینههای مختلفی بود.
ماموریت جمینای ۱۲
جمینای ۱۲ دهمین و آخرین پرواز از سری جمینی بود که با پرتاب در ۱۱ نوامبر۱۹۶۶ پلی روی برنامههای مرکوری و آپولو زد.
فضاپیماها و زیرسیستمهای فضاپیمای جمینای یک کپسول مخروطی شکل بود که از دو جزء ماژول ورود مجدد و ماژول آداپتور تشکیل شده بود.
ماژول آداپتور پایه فضاپیما را تشکیل میداد. ماژول ورود مجدد عمدتاً متشکل از کابین تحت فشار بود که دو فضانورد جمینای را در خود جای میداد.
این ماموریت حامل دو فضانورد جیم لاول و ادوین باز آلدرین قرار بود با وسیله نقلیه هدف آجنا، ملاقات و پهلوگیری انجام دهد. تمرین ایستگاه نگهبانی، راهپیمایی فضایی، مانورهای لنگر، تغییر مدار آجنا و همچنین ۱۴ آزمایش علمی، پزشکی و فناوری جزو این ماموریت بودند.
تصاویر از فضانورد باز آلدرین در هنگام انجام ماموریت خارج از فضاپیما ثبت شد.
دستاوردها
برنامه جمینای در درجه اول برای آزمایش تجهیزات و روشهای ماموریت در مدار زمین و آموزش فضانوردان برای ماموریتهای آینده آپولو طراحی شد.
اهداف کلی برنامههای جمینای عبارت بودند از: پروازهای طولانی مدت، قرار ملاقات و پهلوگیری دو وسیله نقلیه در مدار زمین، توسعه مهارت عملیاتی خدمه پروازی و زمینی، انجام آزمایشات در فضا، عملیات خارج از خودرو و کنترل فعال مسیر پرواز ورود مجدد برای رسیدن به نقطه فرود دقیق.
هر ماموریت جمینای دو فضانورد را برای دورههایی از ۵ ساعت تا ۱۴ روز به مدار زمین میبرد. این برنامه شامل ۱۰ پرتاب سرنشیندار، ۲ پرتاب بدون سرنشین و ۷ وسیله نقلیه هدف بود که مجموعاً ۱۲۸۰ میلیون دلار هزینه داشت.
تصویری از خورشید گرفتگی که توسط فضاپیمای جمینای ۱۲ ثبت شد.
تمام اهداف اولیه ماموریت جمینای ۱۲ با موفقیت انجام شد به جز اجرای مانورها که علت آن توسط کنترلکنندههای زمینی، نوسانات سیستم اعلام شد.
با وجود اینکه در طول ماموریت مشکلات جزئی در پیل سوختی و پیشرانه وجود داشت، آزمایشهای علمی نیز با موفقیت انجام شدند. تنها آزمایش جمعآوری ریزشهابسنگ و سه آزمایش عکاسی پدیدههای فضایی به طور کامل تکمیل نشدند.