دیجیزا/در این تصویر باند-باریک و رنگ زیف (کاذب)، ان‌جی‌سی ۳۱۹۹ را می‌بینیم، ابر کیهانی برافروخته‌ای به گستردگی حدود ۷۵ سال نوری که با فاصله‌ی ۱۲۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی جنوبی شاه‌تخته دیده می‌شود.
اگرچه این تصویر ژرف یک پیکره‌ی حبابِ کمابیش کامل را نشان می‌دهد، ولی چون لبه ی بالایی‌اش بسیار درخشان‌تر است کج و نامتقارن به نظر می‌رسد.
نزدیک مرکز یک ستاره‌ی ولف-رایه جای دارد، ستاره‌ای پرجرم، داغ و با عمری کوتاه که بادهای ستاره‌ای نیرومندی می‌وزاند.
در حقیقت یکی از چیزهایی که ستارگان ولف-رایه با آن شناخته می‌شوند اینست که با بادهای نیرومندشان مواد میان‌ستاره‌ای پیرامون را می‌روبند و سحابی‌هایی با پیکره‌های دیدنی می‌سازند.
در این نمونه، گمان دانشمندان بر این بود لبه‌ی درخشان بالایی نشانگر یک موج کمانی (شوک کمانی) باشد و در اثر پیشروی ستاره در محیط یکنواخت پدید آمده، مانند موج‌های کمانی‌ای که در اثر پیشروی یک قایق در آب‌های جلوی آن پدید می‌آید.
ولی سنجش‌ها نشان داده که راستای پیشروی این ستاره واقعا درست رو به آن لبه‌ی درخشان نیست.
پس یک توضیح محتمل‌تر اینست که خودِ مواد پیرامون ستاره یکنواخت و یکدست نیستند، بلکه کپه کپه‌اند و چگالی‌شان در جایی نزدیک لبه‌ی درخشان و بادزده‌ی ان جی‌سی ۳۱۹۹ بیشتر است.
