مجله ایلیاد/ اخترفیزیکدانان با استفاده از نظریه‌ی نسبیت اینشتین محاسبه می‌کنند که درنهایت چند ستاره با هم برخورد می‌کنند و سیاهچاله تشکیل می‌دهند؟
از زمان پیشرفت یافته‌ها در خصوص امواج گرانشی از سال ۲۰۱۵، دانشمندان توانسته‌اند بیش از ده‌ها جفت سیاهچاله‌ای که به دلیل گرانش و برخوردشان با یکدیگر در نزدیکِ هم واقع شده‌اند و به‌آن‌ها سیاهچالههای دوگانه می‌گوییم را کشف کنند.
با این وجود، دانشمندان هنوز بحث می‌کنند که چه تعداد از این سیاهچالهها از ستاره‌ها متولد می‌شوند و این سیاهچالهها چگونه می‌توانند آنقدر به هم نزدیک شوند تا بتوانند در مدت حیات کیهانِ ما، با هم برخورد کنند.
در حال حاضر، یک تیم از اخترفیزیکدانان، مطالعه‌ی جدید امیدوارکننده‌ای را انجام داده که می‌تواند روشی را برای یافتن تعداد ستاره‌های موجود در تاریخ کیهان که به‌عنوان سیاهچالههای دوگانه با هم برخورد می‌کنند، در اختیار ما قرار دهد.
این تحقیق که در The Astrophysical Journal Letters منتشر شده، به محققان آینده کمک خواهد کرد که جمعیت اساسیِ ستاره‌ها را تفسیر و نظریه‌های شکل‌گیری تمام سیاهچالههای برخوردیِ سراسر تاریخ کیهانی را آزمایش کنند.
اخترفیزیکدان و نویسنده‌ی اصلی تحقیق «کارن جانی» از دانشگاه وندربیلت، می‌گوید: «محققان تاکنون برای شکل‌گیری و وجود جفت‌های سیاهچاله در جهان نظریه‌‌هایی ارائه کرده‌اند، اما منشاء قدیمی آن‌ها، یعنی ستاره‌ها، هنوز یک راز باقی مانده است. ما با این مطالعه، با استفاده از مشاهدات اخترفیزیکی که در حال حاضر موجود است، تحقیقاتی جدی انجام دادیم. ما در این فرآیند، یک محدودیت اساسی، یا تنظیمات اساسی، ایجاد کردیم که درمورد پاره‌ای از ستاره‌ها به ما می‌گوید که از زمان ابتدای کیهان قرار بوده با هم برخورد کنند و سیاهچاله شکل دهند.»
جانی و همکارش «آبراهام لوئب» از دانشگاه هاروارد، با به‌کارگیری نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین که در مورد نحوه‌ی تعامل و در نهایت برخورد سیاهچالهها توضیحاتی دارد، از رویدادهای ثبت‌شده‌ی لایگو استفاده کردند تا فهرستی از منابع موجود را تهیه کنند. آن‌ها سپس محدودیت‌های مربوط به هر مرحله از فرآیند سیاهچاله‌ی دوگانه را ایجاد کردند؛ تعداد ستاره‌های موجود در جهان، فرآیند تبدیل هر ستاره به سیاهچالههای مجزا و کشف برخورد نهایی آن سیاهچالهها که این کشف صدها میلیون سال بعد، با انتشار امواج گرانشی در اثر ضربه، توسط لایگو حاصل می‌شود.
جانی افزود: «ما از مشاهدات کنونی دریافتیم که ۱۴ درصد تمام ستاره‌های عظیم جهان، قرار است با هم برخورد کنند و سیاهچاله تشکیل دهند. این رویدادی قابل توجه از طرف طبیعت است. این محدودیت‌های اضافه‌شده در چهارچوب ما باید به محققان کمک کند تا تاریخچه‌ی سیاهچالهها را بیابند و به سوالات قدیمی پاسخ دهند و بدون شک منجر به مطرح شدن سناریوهای شگفت‌انگیزتری شوند.»