دیجیزا/
ویدئویی که مشاهده کردید مربوط به ماموریت آپولو ۱۵ بود..اما چرا دانشمندان باید دست به انجام چنین آزمایشی بزنند؟با ما باشید تا دلیل انجام این آزمایش را مورد بررسی قرار بدیم…
خب اول بزایر یه فلش بک بزنیم به تاریخ نسبتا دور…در اواخر قرن شانزدهم، گالیلئو گالیله دو گوی کروی با جرم نابرابر را از برج کج پیزا در ایتالیا رها کرد تا رابطه‌ی جرم و شتاب گرانش را محک بزند.
هنگامی که هر دو گوی همزمان به زمین خوردند، گالیله موفق شد با نشان دادن اینکه جرم یک جسم ارتباطی با شتاب گرانش ندارد دیدگاه کلاسیک را بزداید.اما دیدگاه کلاسیک چه بود؟(ارسطو بزرگترین دانشمند دنیای قدیم در قرن چهارم پیش از میلاد بود و آموزه های او به مدت 2 هزار سال بر دنیای علم و فلسفه حاکمیت می کرد. بخصوص کلیسای کاتولیک که اندیشه های او درباره مرکزیت زمین و اصول فیزیکی او را مطابق با تعلیمات کتاب مقدس می دید، طی صدور فرمانی مخالفت با تعالیم ارسطو را مخالفت با کتاب مقدس تلقی کرد. محاکمه گالیله دانشمند بزرگ ایتالیا در قرن شانزدهم به علت اثبات مرکزیت خورشید و اینکه زمین و سایر سیارات به دور خورشید می‌گردند، از وقایع معروف تاریخ مجادله علم و کلیسا است..یکی از نظریات اشتباه ارسطو درباره سقوط اجسام بود که سرعت سقوط را وابسته به وزن اجسام میدانست..) اما گالیله با انجام آزمایش فوق(همان پرتاب اجسام از برج پیزا) موفق شد ثابت کند که همه اجسام، فارغ از اینکه چه جرمی دارند، باید با آهنگ ثابتی سقوط کنند – حتّی اگر این جسم چکش یا پَر باشد..(بر خلاف گفته ارسطو)
اما به زمان حال برگردیم.انجام این آزمایش روی زمین به خاطر مقاومت هوا گول‌زننده است. اما تقریباً ۴۰۰ سال بعد، انسانی روی ماه ایستاد و همین آزمایش را تکرار کرد. در دوم آگوست ۱۹۷۱، فرمانده دیوید اسکات در مأموریت آپولو ۱۵ یک چکش را در یک دست و پَر شاهینی را در دست دیگرش گرفت. او چکش و پَر را تا ارتفاع 1.6 متری بالا برد و سپس آن‌ها را همزمان رها کرد.
چون فضانورد اساساً در خلاء بود، چکش و پَر بی‌آنکه مقاومت هوا مانع شود همزمان روی سطح ماه سقوط کردند.
جو آلن ، فضانورد ناسا عنوان کرد: «از آنجایی که چکش و پَر دقیقاً همزمان رها شدند، هر دو تحت شتابی یکسان بر سطح ماه سقوط کردند که نتیجه‌ی پیش‌بینی یک نظریه‌ی معتبر است،
اما به هر حال با در نظر گرفتن شمار افرادی که شاهد این آزمایش بودند و این واقعیت که بازگشت فضانوردان به خانه تا درجه زیادی به اعتبار این نظریه‌ی مورد آزمون بستگی داشت، می‌توان آن را آزمایشی اطمینان‌بخش در نظر گرفت.» چکش و پَر هنوز در سطح ماه هستند.
توضیحات اضافی درباره ماموریت آپولو۱۵:
آپولو ۱۵ (به انگلیسی: Apollo 15) نهمین مأموریت سرنشین‌دار به فضا و چهارمین سفر و فرود انسان به سطح کره ماه بود. این سفر ناسا در سال ۱۹۷۱ میلادی انجام شد. فضانوردان آن دیوید اسکات، آلفرد وردن و جیمز ایروین بودند.
اما از سه فضانورد حاضر در این ماموریت فقط دیوید اسکات(انجام دهنده آزمایشی که در فیلم دیدید)زنده مانده و دو فضانورد دیگر یعنی جیمز ایروین(در سال ۱۹۹۱) و آلفرد وردن(در سال ۲۰۲۰)درگذشتند..
در ابتدا قرار بود خدمه‌ی آپولو ۱۵ بخشی از مأموریت‌های اولیه‌ی اکتشافی باشند؛ اما درنهایت، مسئولیت‌های علمی بیشتری به آن‌ها واگذار شد. خدمه علاوه‌بر آموزش‌های فضانوردی، باید مباحث زمین‌شناسی و نحوه‌ی عملکرد ماه‌نورد را مطالعه می‌کردند..اما وردن که قرار بود در طول مأموریت در مدار باقی بماند، باید در کار با دوربین‌های نقشه‌برداری و دیگر ابزار علمی برای بررسی سطح ماه مهارت پیدا می‌کرد. وردن می‌گوید:
این مسئولیت‌ها بار سنگینی بودند؛ اما هیجان مأموریت را هم افزایش می‌داد و احساس می‌کردیم مأموریت در حال رشد است. در این مأموریت، تنها وظیفه‌ی ما این نیست که روی سطح ماه فرود بیاییم و شش ساعت آنجا بمانیم و سپس بگوییم: «هی! من اینجا بودم» و بعد با چند نمونه سنگ برگردیم؛ بلکه باید کارهای بیشتری را انجام دهیم.
برگرفته از اینستاگرام nasa_farsi1