بر اساس یک مطالعهی جدید بسته نبودن کافیِ چشم به طور بالقوه بر توانایی راه رفتنِ آگاهانه، دور شدن از موانع و حفظ تعادل اثر میگذارد. راه رفتن بی ثبات یکی از تأثیرهای خواب ناکافی و بدخواب بودن است.
اگر کمبود خواب دارید مثل بیشتر مردم، پس حتماً با تاثیر آن بر بدن و روان خود آشنا هستید: از شدت خواب به ستوه میآیید و خمیازه میکشید، سردرد میگیرید و به راحتی دچار اضطراب، کجخلقی یا افسردگی میشوید.
حالا میتوانید «راه رفتنِ بیثبات» را هم به این فهرست اضافه کنید. بر اساس یک مطالعهی جدید بسته نبودن کافیِ چشم به طور بالقوه بر توانایی راه رفتنِ آگاهانه، دور شدن از موانع و حفظ تعادل اثر میگذارد.
هِرمانو کرِبز پروفسور عصبشناسی از دانشگاه مریلند و نویسندهی این مطالعه در بیانیهای گفته است: «نتایج این مطالعه نشان میدهد راه رفتن یک فرایند خودکار نیست و میتواند تحت تاثیر کمبود خواب قرار بگیرد. به صورت ایدهآل، ما هر شب به ۸ ساعت خواب نیاز داریم. اما اگر نتوانیم باید تا حد امکان آن را به طور منظم جبران کنیم.»
راه رفتن آنقدر هم خودکار نیست
دانشمندان قبلاً تصور میکردند راه رفتن یک فرایند کاملاً خودکار است به این صورت که ما در مسیر مورد نظر خودمان قرار میگیریم و بدن ما به صورت خودکار راه رفتن را با اندکی کمکِ شناختی به عهده میگیرد. اما امروزه تحقیقات نشان میدهد اینطور نیست.
مغز ما به نشانههای دیداری یا شنیداری واکنش نشان میدهد و راه رفتن را در صورت نیاز کند یا تند میکند. برای نمونه در مورد موسیقی، ممکن است ما گامهایمان را برای هماهنگ شدن با ریتم موسیقی تنظیم کنیم بدون اینکه متوجه این کار باشیم.
کربز میگوید: «مفهوم راه رفتن به معنای یک فرایند خودکار یک داستان کامل نیست. مغز نفوذ زیادی بر آن دارد.»
به گفتهی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده، برای حفظ قدرت بهینهی مغز، بزرگسالان هر شب به حداقل ۷ ساعت خواب، کودکانی که در سن مدرسه رفتن هستند به ۹ تا ۱۲ ساعت خواب و نوجوانان به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند.
مطالعهی جدید که در مجلهی Scientific Reports منتشر شد روی دانشجویان دانشگاه سائوپائولوِ بزریل که کمبود خوابِ مزمن داشتند، متمرکز بود. دانشجویان برای ثبت دورههای خواب و بیداریشان به مدت ۱۴ روز ردیابِ خواب به تن کردند. آنها به طور متوسط هر شب حدود ۶ ساعت خوابیدند.
سپس نیمی از گروه پیش از آزمونِ تردمیل شبزندهداری کردند. در آزمون تردمیل از آنها خواسته شد تا گامهایشان را با ضرب یک مترونوم هماهنگ کنند.
فورنِر کوردِرو استادیار دپارتمان مکاترونیک دانشگاه سائوپائولو میگوید: «آنها باید ضربات پاشنه را با ضرب مترونوم همزمان میکردند و ما دریافتیم کسانی که شبزندهداری کرده بودند خطاهای زیادتری داشتند، از ریتم خارج میشدند، صدای بیب را نمیشنیدند و در کل عملکردشان بدتر از بقیه بود.»
جبران خواب یک اقدام ایمنی است
فورنِر کوردِرو دریافت که بااینحال به طرز عجیبی دانشجویانی که تلاش کرده بودند کمبود خوابشان را با خوابیدن در آخرهفتهها کاهش دهند در این آزمون کمی بهتر عمل کردند.
اما بیشتر کارشناسان خواب این استراتژی را توصیه نمیکنند. طبق مطالعات انجام شده تغییر دادن زمان خواب و بیداریِ منظم به میزان ۹۰ دقیقه از هر جهت احتمال حملهی قلبی یا بیماریهای قلبی را بطور قابلتوجهی بالا میبرد.
درهرصورت، این مطالعه پیام مهمی دربارهی نیاز به خوابِ کافی است، بویژه برای کسانی که در صنایع مشغول به کار هستند و شیفتکاری در شغل آنها رایج است یا کسانی که راه رفتنِ بیثبات در شغلشان ممکن است خطرآفرین شود.
به گفتهی فورنر کوردِرو: «جبران خواب میتواند استراتژی مهمی باشد، مثلاً برای کسانی که به طور مزمن کمبود خواب دارند، مثل شیفتکارها، پزشکان و پرستاران و برخی پرسنلهای نظامی اگر بطور منظم این کمبود خواب را جبران کنند ممکن است کنترلشان روی راه رفتنشان بهتر شود.»
چگونه عادات خواب بهتری ایجاد کنیم؟
خبر خوب اینست که شما میتوانید با آموزش به مغزتان، کنترل خوابتان را پس بگیرید. یک توصیهی بسیار مهم ورزش کافی است. طبق توصیهی بنیاد ملی خواب: «راه رفتن، دوچرخهسواری یا دیگر ورزشهای هوازی به اندازهی ۱۰ دقیقه در روز میتواند کیفیت خواب شبانه را به شدت بهبود ببخشد.»
از نوشیدن قهوه پس از ساعت ۳ بعدازظهر پرهیز کنید. در بسیاری کشورها باور بر این است که نوشیدن الکل کمک کند راحتتر به خواب بروند، اما به احتمال زیاد شب از خواب بیدار میشوند، چون بدن شروع به پردازش الکل میکند.
فراهم کردن تخت و بالش مناسب و راحت، خنک نگه داشتن اتاق، تماشا نکردن تلویزیون در اتاق خواب همینطور کار نکردن در اتاق خواب راهکارهایی برای بالا بردن کیفیت خواب هستند.
اتاق خواب فقط باید جایی برای آرامش گرفتن و خواب شما باشد پس مغزتان را به این فکر عادت بدهید. حتماً قبل از خواب نورهای زیاد را خاموش کنید، حتی نور آبی گوشیهای هوشمند یا لپتاپها میتواند در خواب شما اختلال ایجاد کند.
دوش آب گرم، خواندن کتاب، گوش دادن به موسیقیهای آرامبخش، مدیتیشن یا حرکات کششی سبک همگی گزینههای خوبی برای آمادهسازی مغز برای خواب هستند.
داشتن یک برنامهی زمانی منظم برای خواب و بیداری بسیار مهم است، حتی برای آخرهفتهها. اگر مدام کمبود خواب دارید سعی کنید به این توصیهها عمل کنید تا عادتهای خواب و متعاقباً راه رفتنتان بهبود یابد.
منبع: CNN