محققین دانشگاه جورجیای آمریکا، مطالعات جدیدی انجام داده‌اند و دریافته‌اند که استرس مزمن و بلندمدت احتمال مرگ در اثر سرطان را افزایش می‌دهد. درد و رنج ناشی از استرس بلندمدت را «فرسودگی بدن» نیز می‌نامند که در حقیقت اثر تجمعی استرس در بلندمدت است.
بدن انسان در واکنش به وقایع استرس‌زای بیرونی، هورمونی به نام «کورتیزول» ترشح می‌کند که در صورت برطرف شدن منشاء استرس این هورمون به سطح عادی برمی‌گردد. اگر منشاء استرس همیشگی باشد و بدن نتواند خود را آرام کند و سطح کورتیزول همیشه بالا باشد، درد و رنج و در نتیجه فرسودگی بدن در ادامه رخ می‌دهد.
محققین آمریکایی از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۹ حدود ۴۱۰۰۰ شرکت‌کننده را مورد بررسی قرار داده‌اند و به نتایج قابل توجهی دست یافته‌اند. آن‌ها وزن و قد شرکت‌کنندگان به همراه فشار خون، چربی خون، هموگلوبین، آلبومین، کراتینین و همچنین دیگر پروتئین‌ها و سیالات بدن آن‌ها را مرتباً تحت بررسی داشتند و به کمک آن‌ها میزان فرسودگی بدن افراد را اندازه‌گیری کردند. در سال‌های بعد میزان مرگ و میر ناشی از سرطان در شرکت‌کنندگان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
تا کنون ارتباط بین فرسودگی بدن و سرطان به صورت دقیق مورد بررسی قرار نگرفته بود، ولی با این مطالعه‌ی گسترده، دانشمندان توانسته‌اند ارتباط این دو با یکدیگر را کشف کنند. آن‌ها دریافتند که بدون توجه به سن، جنسیت، نژاد، سطح درآمد، سطح تحصیلات و دیگر پارامترهای مهم، باز هم کسانی که فرسودگی بدن بالایی دارند ۲.۴ برابر کسانی که فرسودگی بدن پایینی دارند، دچار مرگ ناشی از سرطان می‌شوند.
البته لازم به ذکر است که در تحقیقات گذشته ثابت شده است که فرسودگی بدن ارتباط زیادی با سن، جنسیت و نژاد دارد. به عنوان مثال در افرادی که بالای ۴۰ سال سن دارند، میزان فرسودگی بدن بالاتر است. سیاه‌پوستان و لاتین‌تباران نسبت به سفیدپوستان فرسودگی بدن بیشتری دارند که البته بخشی از آن به وجود نژادپرستی ساختاری برمی‌گردد.
در بین ۴۱۰۰۰ شرکت‌کننده‌ای که این مطالعه مورد بررسی قرار داده است، تعداد زیادی مرگ ناشی از سرطان رخ داده است و دانشمندان توانسته‌اند ارتباط دقیقی بین افرادی که سطح استرس بالایی داشته‌اند و میزان مرگ و میر آن‌ها پیدا کنند.
سرطان در آمریکا دومین دلیل مرگ و میر است و در سال ۲۰۲۱ حدود ۱.۹ میلیون نفر دچار سرطان شده‌اند و حدود ۶۰۹،۰۰۰ نفر در اثر سرطان فوت شده‌اند.