مجله ایلیاد/ از زمانی که ستاره‌شناسان وجود سیاره‌های دیگر خارج از منظومه‌ی شمسی را تایید کرده‌اند، دانشمندان همیشه به دنبال سیاره‌های میزبان حیات، کیهان را جستجو کرده‌اند. اکنون دانشمندان یک قدم به پاسخ این پرسش نزدیک‌تر شده‌اند. آن‌ها با استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر، نشان داده‌اند که نصف ستاره‌های مشابه خورشید که دمایی مانند خورشید دارند، می‌توانند سیاره‌های خاکی در اطراف خود داشته باشند و احتمالاً آب می‌تواند به صورت مایع روی سطح آن‌ها وجود داشته باشد.
طبق تخمین ستاره‌شناسان، کهکشان راه شیری می‌تواند ۳۰۰ میلیون سیاره با احتمال حیات درون خود داشته باشد. این نتیجه در حقیقت نتیجه‌ی محافظه‌کارانه‌ی جدیدترین مطالعه‌ای است که مجله‌ی The Astonomical Journal چاپ کرده است. برخی از این سیاره‌های فراخورشیدی می‌توانند در همسایگی منظومه‌ی شمسی و در فاصله‌ی ۳۰ سال نوری از خورشید قرار داشته باشند. نزدیک‌ترین این سیاره‌ها می‌تواند در فاصله‌ی ۲۰ سال نوری از زمین قرار داشته باشد.
این مطالعه‌ی جدید، کمک می‌کند تا درک ما از پتانسیل این سیاره‌ها در داشتن عناصر حیات بیشتر شود. این مطالعه به سرپرستی ستاره‌شناسانی از ناسا که مسئول ماموریت کپلر بوده‌اند، انجام شده است. ماموریت تلسکوپ فضایی کپلر در سال ۲۰۱۸ زمانی که سوخت تلسکوپ فضایی به اتمام رسید، خاتمه یافت. کپلر در طول ۹ سال رصدهای خود نشان داد که در کهکشان راه‌شیری، میلیاردها سیاره وجود دارد و در واقع تعداد سیاره‌ها از تعداد ستاره‌ها بیشتر است.
«استیو برایسون» از ناسا به‌عنوان نویسنده‌ی اصلی این مطالعه، می‌گوید: «کپلر وجود میلیاردها سیاره را اثبات کرد، ولی ما اکنون ثابت کرده‌ایم که تعداد زیادی از این سیاره‌ها می‌توانند خاکی بوده و منشاء حیات باشند. البته این مطالعه هنوز ابتدای مسیر است و وجود آب به تنهایی نمی‌تواند نشان دهنده‌ی حیات باشد، ولی همین که نشان داده‌ایم وجود سیارات خاکی حاوی آب تا این حد مرسوم است، اهمیت بالایی دارد.»
دانشمندان در این مطالعه بر سیاره‌هایی که ۰.۵ تا ۱.۵ برابر زمین هستند و با احتمال بالایی خاکی هستند، تمرکز کرده‌اند. ستاره‌های میزبان این سیاره‌ها عموماً از نظر سن و دما مشابه خورشید هستند. در مطالعات گذشته رابطه‌ی دمای ستاره‌ی میزبان و همچنین نوع نوری که متصاعد می‌کند و به سیاره‌ی موجود در مدار آن می‌رسد، بررسی نشده بود.
محققین این پروژه می‌گویند: «ما از داده‌های رصدخانه‌ی گایا نیز استفاده کردیم و سیاره‌های مد نظر را از روشی کاملاً جدید مورد بررسی قرار دادیم. به کمک داده‌های گایا می‌توان دریافت که چه مقدار انرژی از ستاره‌ی میزبان به سیاره می‌رسد. با داشتن این اطلاعات، منظومه‌های گوناگونی در سراسر کهکشان راه‌شیری مورد بررسی قرار گرفته‌اند.»